Willem, een wereld van halve waarheden

donderdag, augustus 10, 2023 Posted by
Comments closed

Het begint al in de vroege ochtend, wanneer Willem opstaat en zichzelf recht in de spiegel aankijkt. “Goedemorgen, spiegelbeeld! Ja, met die nieuwe pyjama zie je er inderdaad uit als een ontsnapte gevangene uit een regenbooggevangenis,” mompelt hij in zich zelf met een knipoog. Zelfspot is zijn superkracht – hij lacht om zichzelf, terwijl anderen worstelen met hun ego’s.

Terwijl hij zijn dag voortzet, komt hij in aanraking met de gebruikelijke kudde sociale leugentjes. “Nee, hoor, ik ben totaal niet beledigd door je opmerking over mijn kapsel. Ik zag er gewoon uit als een weggelopen schaap op een “bad hair day,” geeft hij lachend toe. Het is verbazingwekkend hoe het toegeven van eigenaardigheden en fouten anderen geruststelt en laat lachen – het is een als waarheid vertellende tovertruc.

Wanneer hij de nieuwsberichten bekijkt, rollen de politieke en mediawonderen voorbij. “Ach, kijk eens aan, weer een politicus die belooft dat hij de beloftes zal houden. Hoe verfrissend!” spot hij, wetende dat de waarheid zich vaak verbergt achter holle frasen en verkiezingsretoriek. Sarcasme is zijn schild tegen het ongebreidelde optimisme van de wereld.

In relaties ga ik ook altijd voor de volle honderd procent. “Schat, ik hou van je, zelfs als je snurkt als een kettingzaag die vastzit in een stuk verroest metaal,” fluistert hij met een grijns. De waarheid kan soms schuren, maar als het met een gezonde dosis liefde wordt gebracht, kan het zelfs een glimlach tevoorschijn toveren.

Wanneer hij ’s avonds zijn dag overdenkt, kan hij niet anders dan glimlachen. Zijn pad van waarheid en humor is misschien bezaaid met ongemakkelijke momenten en opgetrokken wenkbrauwen, maar het is ook een pad dat leidt tot echte connecties, oprechte lachbuien en een bevrijdende eerlijkheid.

Dus, in een wereld waarin dubbelzinnigheid heerst en halve waarheden de norm zijn, staat onze Willem als een baken van oprechtheid, gewapend met humor en sarcasme. Ik wil jullie dan ook laten zien dat de waarheid vertellen niet alleen een daad van moed is, maar ook een bron van licht en vermaak kan zijn.

Kortom laten we allemaal een beetje meer als Willem worden – eerlijk, brutaal en met een knipoog naar de grillen van het leven.

Mijn zusje heeft een strafblad.

woensdag, augustus 2, 2023 Posted by
Comments closed

Mijn zusje was altijd omgeven door een mysterieuze lucht van ondeugendheid en grappenmakerij. Iedereen kende haar vanwege haar scherpe geest en sarcastische opmerkingen. Maar er ging ook een gerucht rond dat mijn zusje een duister geheim met zich meedroeg: ze had een strafblad!

Op een zonnige ochtend, toen de stad ontwaakte met het getjilp van vogels, sloop mijn zusje door de smalle straatjes met een grote glimlach op haar gezicht. Ze was op weg voor een rondje in het park met de hond, waar ze vaak haar slachtoffers voor de gek hield met haar geniale grapjes. Maar deze keer was er iets anders in de lucht. Het gerucht over haar strafblad had zich verspreid als een lopend vuurtje, en nieuwsgierige blikken volgden haar overal waar ze ging.

Bij het park aangekomen, was ze verrast door de stilte om haar heen. Haar vrienden waren al snel bij haar, en al snel vroegen ze met een speelse blik in hun ogen: Hoi, we horen dat je een strafblad hebt! Vertel ons alles!”

Mijn zusje leunde achterover en deed alsof ze diep nadacht. “Oh ja, dat klopt,” zei ze met een knipoog. “Ik was de dader achter de grote snoepoverval, Ik stal alle chocoladerepen van de lokale supermarkt!”

Haar vrienden barstten in lachen uit, en sommigen zetten grote ogen op. “Je meent het niet! Waarom zou je dat in hemelsnaam doen?” “Ik kon de verleiding gewoon niet weerstaan,” zei mijn zusje met een grijns. “Die chocoladerepen roepen mijn naam altijd als ik voorbijloop, dus ik dacht: waarom niet?”

Haar vrienden proestten het uit van het lachen. Het was duidelijk dat mijn zusje haar verhaal met een flinke dosis humor had gekruid.

Maar wat haar vrienden niet wisten, was dat mijn zusje in werkelijkheid nooit een echte misdaad had begaan. Haar zogenaamde strafblad was eigenlijk het gevolg van een stoeipartijtje “gone wrong”. Ze had ooit een klasgenoot voor de gek gehouden door te doen alsof ze een detective was die hem in de gaten hield omdat hij niet goed voor zijn hond zorgde. De arme jongen, die nu jurist was geworden en toevallig ook nog in dezelfde stad woont had het stoeipartijtje zeer serieus opgevat en had alsnog een klacht ingediend!

Mijn zusje vond het geweldig dat haar mysterieuze imago nu nog levendiger was geworden door het gerucht over haar strafblad. Ze genoot ervan om de mensen te laten lachen en dat de mensen zich begonnen af te vragen wat voor streken ze nog meer had uitgehaald.

En zo leeft mijn zusje voort in de herinnering van velen, die nog lang blijven glimlachen om de eigenaardige, grappige en licht ondeugende zus. Want soms is een vleugje humor, zelfs als het sarcastisch is, precies wat een stad nodig heeft om het leven een beetje aangenamer te maken.

Zomaar een gedachte op mijn oude dag!

maandag, juli 31, 2023 Posted by
Comments closed

Waar zijn de zeeën van tijd gebleven die ik altijd dacht te hebben? Het relaxte gevoel van weten dat morgen weer een nieuwe dag is, zelfs als iets niet helemaal klaar is. Het lijkt erop dat naarmate we ouder worden, deze gedachten steeds vaker door ons hoofd spoken. De tijd glipt door onze vingers, en de zorgeloosheid van vroeger maakt plaats voor een gevoel van urgentie en het besef dat morgen niet zo vanzelfsprekend is.

In onze jeugd leek de tijd soms eindeloos. De dagen strekten zich voor ons uit als een open zee, en we hadden het gevoel dat er genoeg tijd was om al onze dromen en doelen te verwezenlijken. We stelden dingen soms uit, in de veronderstelling dat er altijd nog een andere dag is om ze te bereiken. We namen dingen voor lief en koesterde niet altijd de waarde van tijd.

Maar naarmate we ouder worden, realiseren we ons dat tijd kostbaarder is dan we ons ooit konden voorstellen. De dagen lijken sneller te gaan, en we vragen ons af waar al die uren en minuten naartoe zijn gevlogen. We worden ons bewust van onze eindigheid en beseffen dat er misschien geen ‘morgen’ meer is om dingen uit te stellen.

Het besef van onze vergankelijkheid brengt een verandering teweeg in ons denken en handelen. We voelen de drang om alles uit het leven te halen, om elk moment te koesteren en te benutten. We proberen de kostbare tijd die we hebben, goed te besteden aan dingen die er echt toe doen, aan geliefden, aan onze passies en aan het creëren van herinneringen.

Het is ook mogelijk dat we soms geconfronteerd worden met momenten waarop we ons afvragen of we genoeg hebben gedaan, of we onze tijd wel juist hebben besteed. Het kan soms een gevoel van spijt met zich meebrengen, een verlangen om bepaalde keuzes in het verleden te herzien of kostbare kansen te grijpen die voorbij zijn.

Maar laten we niet vergeten dat het nooit te laat is om te beginnen met het omarmen van het heden en het waarderen van de tijd die we nog hebben. Het is nooit te laat om onze passies te volgen, onze dromen na te jagen en te genieten van de kleine geluksmomenten die het leven te bieden heeft.

Laten we ook niet vergeten om te genieten van het proces, om te leren van onze ervaringen, zowel positief als negatief, en om te groeien als mens. Tijd is misschien kostbaar, maar het is ook een bron van kennis en wijsheid die we met ons meedragen naarmate we ouder worden.

Dus laten we vandaag, nu we nog in het heden zijn, bewust stilstaan bij de waarde van tijd. Laten we onze tijd gebruiken om te koesteren wat echt belangrijk is, om lief te hebben en liefde te ontvangen, om te creëren en te inspireren. Laten we leren van het verleden en hoopvol uitkijken naar de toekomst, wetende dat we vandaag de mogelijkheid hebben om het verschil te maken. Laten we de zeeën van tijd die we hebben met open armen omarmen en er het beste van maken. Want uiteindelijk is het de manier waarop we onze tijd invullen die bepaalt hoe we ons leven hebben geleefd.

Geloof in jezelf: Het pad naar eindeloze mogelijkheden

maandag, juli 24, 2023 Posted by
Comments closed

Het geloof in jezelf is een krachtig instrument dat de deuren opent naar een wereld van onbegrensde mogelijkheden. Het is een innerlijke overtuiging die ons aanzet tot het nemen van uitdagingen, het doorbreken van grenzen en het bereiken van onze doelen. Het idee dat we in staat zijn om onze dromen te verwezenlijken, om obstakels te overwinnen en onze potentieel te benutten, is het fundament van persoonlijke groei en succes. Dit essay onderzoekt waarom het geloof in jezelf zo cruciaal is en hoe het ons in staat stelt om een leven te leiden waarin de mogelijkheden eindeloos zijn.

Het Belang van Zelfvertrouwen
Zelfvertrouwen is de basis van het geloof in jezelf. Het is de diepgewortelde overtuiging dat we competent, waardevol en in staat zijn om onze doelen te bereiken. Zelfvertrouwen stelt ons in staat om met veerkracht om te gaan met tegenslagen en om onze angsten en twijfels te overwinnen. Het biedt een stevige basis voor onze mentale en emotionele gezondheid en vergroot ons vermogen om positieve relaties op te bouwen. Als we in onszelf geloven, stralen we dat uit naar anderen en inspireren we hen om hetzelfde te doen.

Het Overwinnen van Beperkende Overtuigingen
Helaas kunnen beperkende overtuigingen ons geloof in onszelf ondermijnen. Deze negatieve gedachten vertellen ons dat we niet goed genoeg zijn, dat we gedoemd zijn om te falen en dat we niet in staat zijn om onze dromen waar te maken. Het is essentieel om deze destructieve overtuigingen te identificeren en te vervangen door positieve, bekrachtigende gedachten. Door bewust te kiezen voor positieve zelfspraak, kunnen we onze innerlijke dialoog transformeren en ons geloof in onszelf versterken.

Het Aangaan van Uitdagingen
Geloof in jezelf moedigt ons aan om uit onze comfortzone te stappen en nieuwe uitdagingen aan te gaan. Het zijn juist deze uitdagingen die ons de kans bieden om te groeien, te leren en sterker te worden. Hoewel het eng kan zijn om het onbekende tegemoet te treden, opent het geloof in onszelf de deur naar persoonlijke ontwikkeling en succes. Door te geloven dat we in staat zijn om obstakels te overwinnen, vinden we de moed om door te zetten, zelfs als het moeilijk wordt.

Het Benutten van Kansen
Het geloof in jezelf stelt ons in staat om kansen te herkennen en te benutten. Wanneer we geloven dat we in staat zijn om onze doelen te bereiken, worden we proactief in het zoeken naar mogelijkheden die ons vooruit kunnen helpen. In plaats van af te wachten, nemen we het initiatief en streven we naar groei. Dit opent de deuren naar nieuwe ervaringen, contacten en kansen die anders aan ons voorbij zouden gaan.

Het Inspireren van Anderen
Het geloof in jezelf heeft niet alleen een positieve invloed op ons eigen leven, maar ook op dat van anderen. Wanneer we ons vol vertrouwen en vastberadenheid inzetten voor onze doelen, inspireren we anderen om hetzelfde te doen. Ons voorbeeld moedigt anderen aan om hun eigen potentieel te erkennen en na te streven, wat leidt tot een positieve en ondersteunende gemeenschap van mensen die elkaar aanmoedigen en ondersteunen.

Conclusie
Het geloof in jezelf is de sleutel tot het ontsluiten van eindeloze mogelijkheden in het leven. Het versterkt ons zelfvertrouwen, helpt ons beperkende overtuigingen te overwinnen, spoort ons aan om uitdagingen aan te gaan en stelt ons in staat om kansen te benutten. Door in onszelf te geloven, kunnen we een leven leiden dat gekenmerkt wordt door persoonlijke groei, succes en voldoening. Het geloof in jezelf is een krachtig geschenk dat we onszelf kunnen geven, en het heeft ook een positieve invloed op anderen, waardoor we een gemeenschap van zelfbewuste en gemotiveerde individuen creëren. Dus, laten we het geloof in onszelf koesteren en omarmen, wetende dat met deze innerlijke overtuiging de mogelijkheden inderdaad eindeloos zijn.

Helden van de ICT-afdeling

maandag, juli 24, 2023 Posted by
Comments closed

In een verre uithoek van het bedrijf waar het daglicht zelden doordringt en de wifi-verbinding nog trager is dan een slak op vakantie, bevindt zich de beruchte ICT-afdeling. Het is een plek waar competentie en logica lijken te zijn verbannen naar een andere dimensie. Hier, temidden van verouderde computers en kluwen aan kabels, probeert een moedig team van ICT-medewerkers wanhopig om het onmogelijke te doen: een fatsoenlijk netwerk en werkende computers onderhouden.

Ontmoet de managers van deze epische mislukkingen. Ze verschijnen als levende manifestaties van surrealistische chaos, met glimlachen die net zo nep zijn als hun begrip van technologie. Hun idee van ‘strategie’ lijkt te bestaan uit het gooien van dartpijltjes op een willekeurig stappenplan dat ze ergens op het internet hebben gevonden.

Zo hebben we de opperste leider van de afdeling, Manager Mafklapper. Met zijn onberispelijk geknoopte stropdas en zijn neus altijd in de lucht, is hij ervan overtuigd dat hij het genie is achter alle technologische vooruitgang. Helaas heeft hij nog steeds moeite om het verschil tussen een muis en een toetsenbord te herkennen.

Dan is er de altijd verstrooide Manager Morsdood, die meer lijkt op een wandelende zombie dan een verantwoordelijke manager. Hij is constant op zoek naar zijn bril, die meestal op zijn hoofd staat, en zijn idee van een ‘back-upplan’ is om de kapotte harde schijven te gebruiken als frisbees voor de lunchpauze.

Last but not least is de zelfbenoemde “Techno Guru” Manager Geen-idee. Met een vocabulaire vol technische termen die hij niet begrijpt, geeft hij steevast instructies die zo vaag zijn dat ze kunnen worden geïnterpreteerd als een handleiding voor het bouwen van een ruimteraket.

Het arme ICT-team probeert wanhopig te voldoen aan de eisen van deze drie musketiers van incompetentie. Ze krijgen te maken met een onophoudelijke stroom van verzoeken die vanuit het niets lijken te verschijnen, met de haastige toevoeging van “het had gisteren al af moeten zijn!” Het concept van realistische deadlines is voor de managers slechts een mythische legende.

Terwijl ze worstelen met verouderde apparatuur en onbegrijpelijke beveiligingsprocedures, slagen de ICT-medewerkers er nog steeds in om het netwerk draaiende te houden. Maar in plaats van lof, ontvangen ze enkel de schijn van waardering van de managers, die hen belonen met een schouderklopje terwijl ze in dezelfde zin klagen over de vermeende traagheid van hun computers.

Ondertussen, terwijl de managers het hele team constant in een draaimolen van absurditeit laten rondtollen, proberen ze wanhopig om de ICT-afdeling “te vernieuwen” door ongeteste software-updates uit te voeren en te investeren in dure, maar volledig nutteloze nieuwe gadgets waarvan niemand weet hoe het werkt.

En zo gaat het leven op de ICT-afdeling voort, in een eindeloze cyclus van chaos en verwarring. Terwijl de managers genieten van hun denkbeeldige successen, blijven de ICT-medewerkers de helden in de schaduw, strijdend tegen technologische monsters die ze niet hebben geschapen, maar wel moeten bestrijden. Maar ach, wie heeft fatsoenlijk werkende computers nodig in een organisatie toch?

Toekomstdromen. #oceanlovers

donderdag, juli 20, 2023 Posted by
Comments closed

De zon kwam langzaam op en wierp een gouden gloed over het strand. Ze glimlachten naar elkaar, want dit was precies waar ze naar uitgekeken hadden: een ontspannen vakantie aan zee, weg van de dagelijkse drukte.

Ze lagen samen op hun strandbedjes, terwijl de telefoon aan de oplader lag en de computer thuis was gebleven. Dit betekende dat ze even helemaal los waren van de digitale wereld en zich volledig konden overgeven aan de rust en schoonheid van de natuur om hen heen.

Het geluid van de golven en het gekrijs van de meeuwen zorgden voor een kalmerende symfonie. Janet sloot haar ogen en liet het zachte, warme zand tussen haar tenen glijden. Willem stond op en rende als een enthousiast kind richting de zee voor een verfrissende duik. Hij dook in de golven en voelde de vrijheid van het water om hem heen. Janet glimlachte terwijl ze naar hem keek, blij dat ze deze speciale momenten samen deelden.

Na zijn duik kwam Willem terug, en samen nestelden ze zich op hun strandbed. Ze genoten van de rustige ochtend, zich realiserend dat ze beiden echte #oceanlovers waren. De zee had altijd een magische aantrekkingskracht op hen gehad, en ze voelden zich thuis en volkomen gelukkig wanneer ze aan de kust waren.

Willem schonk twee heerlijke cappuccino’s in. Terwijl ze van hun koffie genoten, keken ze uit over de uitgestrekte zee. De golven rolden zachtjes over het strand en lieten schuimsporen achter. De zilte zeelucht vulde hun longen en vulde hen met een gevoel van vrijheid.

Na een tijdje begon Willem te dagdromen, zijn blik gefixeerd op de dansende golven. Hij voelde zich geïnspireerd en vroeg aan Janet: “Zou het niet geweldig zijn om hier een paar weken te blijven en een boek te schrijven? Over onze liefde voor de zee en de natuur?”

Janet knikte enthousiast. “Ja, dat zou een droom zijn die uitkomt! Laten we het serieus overwegen. Een retraite aan zee, omringd door onze favoriete elementen, zou fantastisch zijn.”

En zo begonnen Janet en Willem te plannen. Ze besloten om later dat jaar terug te keren naar deze magische plek, niet alleen voor een korte vakantie, maar voor een langere periode van inspiratie en creatie.

Terwijl de dag vorderde, genoten ze nog van vele mooie momenten aan zee. Ze wandelden hand in hand langs de waterlijn, verzamelden schelpen als herinneringen, en maakten plannen voor hun toekomstige retraite.

En wanneer de zon uiteindelijk onderging aan de horizon, voelden Janet en Willem een diepe dankbaarheid. Ze wisten dat deze vakantie aan zee hun liefde voor de oceaan alleen maar had versterkt en dat hun band als #oceanlovers sterker was dan ooit tevoren.

Verdrietige Schaduwen: Een Strijd Tegen Pesten!

vrijdag, juli 14, 2023 Posted by
Comments closed

Verdrietige Schaduwen: Een Strijd Tegen Pesten!

In een klein dorpje woonde een jongen, die Anton werd genoemd. Hij stond bekend om zijn levendige verbeelding en zijn gave om verhalen tot leven te brengen met zijn woorden. Op een dag gebeurde er iets wat zijn wereld op zijn kop zette.

Het begon allemaal toen Anton een mysterieuze brief ontving. Het was een anonieme boodschap die beweerde dat zijn leven in gevaar was. Hij was geschrokken en voelde een angst die hij nog nooit eerder had gevoeld. Hij begon overal schaduwen te zien en voelde zich voortdurend bekeken.

Terwijl de dagen voorbijgingen, nam de angst bij Anton toe. Hij begon in zichzelf te praten en voelde zich gevangen in een wereld vol dreiging. Hij kon zijn vrienden niet vertrouwen en durfde niet eens naar school te gaan. Zijn leven leek te zijn veranderd in een eindeloze nachtmerrie.

Op een avond, terwijl hij alleen in zijn kamer was, barstte Anton in tranen uit. Hij huilde zo intens dat zijn lichaam schokte, maar er kwamen geen tranen. Zijn verdriet was zo diep geworteld dat het zijn fysieke vermogen om te huilen oversteeg. Hij voelde zich eenzaam en kwetsbaar, omringd door een onzichtbaar kwaad.

Op dat moment kwam zijn beste vriendin, Lisa, de kamer binnen. Lisa zag de pijn en angst in de ogen van Anton en wist dat ze iets moest doen. Ze ging naast Anton zitten en sloeg haar armen om hem heen. “Het spijt me zo dat je je zo voelt,” fluisterde Lisa zachtjes. “Maar ik ben hier voor je, en ik geloof in je.”

Anton keek op en zag de oprechtheid in de ogen van Lisa. Hij voelde zich veilig en begrepen. Langzaam maar zeker begonnen zijn tranen te stromen, bevrijdend en helend. Het was alsof het verdriet dat hem zo lang had overweldigd, eindelijk een weg naar buiten vond.

In de dagen die volgden, begonnen Anton en Lisa samen de waarheid te achterhalen achter de mysterieuze dreiging. Ze ontdekten dat de brief een pesterij was, bedacht door iemand die jaloers was op Anton ‘s vermogen om verhalen te vertellen. Het was een wreed spel dat was ontworpen om hem te breken.

Met de waarheid aan hun zijde, besloten Anton en Lisa om het hoofd te bieden aan de pester en hun vriendschap te versterken. Ze lieten de angst achter zich en begonnen een campagne van positiviteit en creativiteit. Anton schreef een verhaal dat haar eigen moed en veerkracht weerspiegelde, en Lisa hielp haar om het te delen met de wereld.

Langzaam maar zeker begon het dorp te begrijpen wat Anton had doorgemaakt en hoezeer hij was gegroeid door zijn ervaringen. Hij kreeg steun en aanmoediging van de mensen om hem heen, en zijn verhalen raakten de harten van velen. Anton besefte dat hij sterker was dan hij ooit had gedacht en dat hij altijd zijn eigen stem kon laten horen.

Want in het gezicht van grote angst en dreiging vond Anton de kracht om door te gaan. Hij leerde dat tranen geen teken van zwakte waren, maar een symbool van zijn innerlijke kracht. En met zijn  woorden en de steun van zijn vrienden, zou hij blijven schrijven en een licht verspreiden dat de duisternis zou verdrijven.

Sorry, goedemorgen en complimentjes

donderdag, juni 22, 2023 Posted by
Comments closed

De kracht van “sorry”, “goedemorgen” en complimentjes ligt in hun vermogen om positieve verbindingen te creëren en relaties te versterken. Hoewel elk van deze uitdrukkingen verschillende contexten heeft, delen ze een gemeenschappelijk doel: communicatie met respect en vriendelijkheid.

Het woord “sorry” heeft de kracht om verontschuldiging en empathie over te brengen. Door oprecht spijt te betuigen voor een fout, kan het de emotionele last verminderen die is veroorzaakt door misverstanden, beledigingen of verkeerde acties. Het kan een brug slaan tussen mensen, misverstanden uit de weg ruimen en het pad effenen voor vergeving en verzoening.

“Goedemorgen” is een eenvoudige, alledaagse begroeting die echter een grote impact kan hebben. Door iemand te begroeten met een vriendelijk “goedemorgen”, geef je blijk van erkenning, respect en interesse in de ander. Het opent de deur naar positieve interacties en kan de stemming van zowel de groeter als de ontvanger verbeteren. Een simpele begroeting kan een gevoel van verbondenheid en welzijn bevorderen, vooral in professionele omgevingen of sociale situaties.

Complimentjes zijn krachtige instrumenten om waardering en positiviteit te uiten. Door iemand een welgemeend compliment te geven, erken je hun vaardigheden, prestaties of persoonlijkheid. Dit kan het zelfvertrouwen vergroten, een gevoel van eigenwaarde versterken en de relatie tussen mensen versterken. Complimentjes zijn eenvoudige gebaren, maar ze hebben de potentie om iemands dag op te fleuren en een langdurig positief effect te hebben.

Kortom, de kracht van “sorry”, “goedemorgen” en complimentjes ligt in hun vermogen om respect, empathie, positieve interacties en verbindingen tot stand te brengen. Door deze uitdrukkingen te gebruiken, kunnen we de wereld om ons heen een beetje vriendelijker en warmer maken.

Leiderschap

maandag, april 3, 2023 Posted by


Een leraar schreef het volgende op het bord:

1×9 = 9, 2×9 = 18, 3×9 = 27, 4×9 = 36, 5×9 = 45, 6×9 = 54, 7×9 = 63, 8×9 = 72, 9×9 = 81, 10×9 = 91

Eerst giechelde er een paar en daarna lachten veel studenten omdat de leraar zich kennelijk had verrekend. 10×9 = 91?

De leraar wachtte tot iedereen weer stil was. Vervolgens zei hij: “Ik heb deze fout met opzet gemaakt om iets te demonstreren. Ik heb 9 problemen correct opgelost en slechts 1 fout gemaakt. In plaats van me te feliciteren met het correct oplossen van 9 van de 10 problemen, lacht u om mijn fout. En hier heeft u duidelijk laten zien hoe ons systeem werkt. En dat is heel triest, maar helaas waar.

We leven een cultuur van fouten die ertoe leidt dat mensen gewond raken en soms zelfs vernederd worden omdat ze fout zijn. We moeten leren mensen te prijzen voor hun successen en ook om ze te waarderen voor hun kleine fouten. Geloof me, de meeste mensen doen veel meer goed dan fout, en toch worden ze beoordeeld op de weinige fouten die ze maken. Ik wil voorstellen dat het goed is om meer te prijzen en minder te bekritiseren, omdat dat resulteert in zoveel meer, meer genegenheid, meer samenwerking en minder negatieve zintuigen.

In de hoop dat de les die je zojuist hebt geleerd veel belangrijker was dan het resultaat van 10×9. #leiderschap

De vlinder

dinsdag, september 11, 2012 Posted by
Comments closed

Een man vindt een cocon van een vlinder en neemt deze mee naar zijn huis. Op een dag verschijnt er een kleine opening in de cocon. De man kijkt een paar uur toe hoe de vlinder worstelt om zich door de kleine opening naar buiten te werken.

Het lijkt erop dat het proces niet langer meer vooruit gaat. Het ziet er naar uit dat de vlinder zover gekomen is als hij kan en niet meer verder komt. Dus besluit de man de vlinder te helpen. Hij neemt een schaar en knipt de rest van de cocon open. De vlinder kan zich nu vrij eenvoudig losmaken.

Maar de vlinder heeft een gezwollen lichaam en verfrommelde vleugels. De man verwacht dat de vlinder elk moment zijn vleugels zal uitslaan en het lichaam daarmee ondersteunt. Maar dat gebeurt niet. De vlinder besteedt de rest van zijn leven aan rondkruipen met een gezwollen lichaam en verfrommelde vleugels. De vlinder is nooit in staat te vliegen.

Wat de man in al zijn goedheid niet begreep was dat de krappe cocon en de worsteling die nodig was om door de opening te kruipen, de manier was om de lichaamsvloeistof van de vlinder in de vleugels te pompen zodat de vlinder klaar zou zijn te vliegen als het de vrijheid had bereikt uit de cocon.

Soms zijn worstelingen exact wat we nodig hebben in het leven. Als we onszelf toe zouden staan zonder obstakels door het leven te gaan, zouden we invalide zijn. We zouden nooit zo sterk worden als wat we kunnen zijn.

We zouden nooit kunnen vliegen.