Ponjo

Vuilnisophalers in de grote steden, kijk daar kan de zorgverlener nog wat van leren. Waarom zou je , zoals wij gewend zijn, altijd proberen om het publiek of beter gezegd de klant te ontzien en ondertussen een poging wagen om een half procentje meer loon te krijgen. Nee, gewoon tegen alles en iedereen zeggen: “oprotten en optyfen, eerst die halve procent dan gaan we wel eens wat doen en probeer maar niet om ook maar een patiënt weg te halen er staan zo tien zorgverleners voor je”.

Luister mensen, we hebben het hier toch gauw over een euro of 5 netto per week, daarom moeten we wel naar dit middel grijpen. De patiënten komen toch wel. Want zoals er altijd vuilnis zal zijn, zijn er ook altijd nieuwe patiënten.
Het maakt ook niet uit dat de bedden vol zijn, we stapelen ze zes hoog op tegen de muur en als het ietwat begint te ruiken is dat een prima stimulans voor de werkgevers om weer plaats te nemen achter de onderhandelingstafel. Als er gevaar dreigt voor de gezondheid is dat niet onze schuld, als we krijgen wat wij willen is er geen gevaar.
Een slechte naam voor de beroepsgroep is in dit geval ook niet zo erg. De meningen worden altijd wel weer bijgesteld op het moment dat we weer aan het werk gaan. dan gaan we terug naar de meest gehoorde zin in ziekenhuizen: “we vinden dat jullie echt goed werk doen. Hier zouden ze wel eens wat meer mogen betalen”.

We vragen de krant van wakker Nederland om er een leuk stukje over te schrijven en natuurlijk mogen ze bellen met de patiënt, we geven de telefoon wel door aan diegene in de berg patiënten, die een beetje makkelijk te bereiken is en nog een beetje fatsoenlijk kan praten. En natuurlijk mogen er foto’s worden genomen.

Krant: “Dag meneer hoe gaat het met u, nu u een week in deze berg ligt?”
Patiënt: “Het gaat wel en zegt u maar Ruben hoor, heeft u mijn broer ergens gezien die ligt hier ook in de stapel?”
Krant: “Goed meneer, oh nee Ruben, we hebben nog geen nieuws over uw broer.”
Patiënt: “Ik hoop maar dat deze staking vlug voorbij is.”
Krant: “We maken even snel een foto van de stapels en dan hoort u nog van ons.”
Patiënt: “Ja dag hoor, tot gauw”

Misschien dat Youp er nog een leuke column van kan maken, dan blijft er voor de achterblijvers nog een leuke herinnering aan deze mooie week.

Blame the Nation, don’t blame me.

Ik vind de vliegtuigramp in Tripoli heel erg en heb echt met het jongetje te doen maar de manier van sensatiebelustheid van de diverse nieuwsdiensten, gadver, gadver en nog eens gadver. Wel half Nederland informeren met naam en toenaam en alles wat over hem gevonden kan worden, incluis familie en woonplaats maar over Jack de Vries mag niets geschreven worden, dat is privé. Pfff…  Overlevende vliegramp met naam in de krant, de eerste de beste crimineel en/of politicus heeft wel privacy.

“Het nieuws werkt nou eenmaal zo” wordt er geroepen. Dat neemt niet weg dat ik er bijna beroerd van word. Laat die jongen met rust. Alleen omdat er (veel) Nederlanders bij betrokken waren is het uitgelopen op een gigantisch mediacircus. Ik hoorde gisteren bij ‘De wereld draait door’ Hugo Borst hier het volgende over zeggen: “Als 62 Engelsen waren omgekomen, hadden we wel een ‘TV draait door’ gehad, ik word daar altijd wel een beetje ongemakkelijk van.”

En ik denk dat hij gelijk heeft ongeacht wat een ieder er van vind. Het is erg, het is een ramp maar laat alstublieft dat hele mediacircus achterwege.

Your mother is always with you…
She’s the whisper of the leaves
as you walk down the street.

She’s the smell of bleach
in your freshly laundered socks.
She’s the cool hand on your brow
when you’re not well.

Your mother lives inside your laughter.
She’s crystallized in every tear drop.
She’s the place you came from,
your first home…
She’s the map you follow
with every step that you take.

She’s your first love
and your first heart break…
and nothing on earth can separate you.
Not time, Not space…
Not even death…
will ever separate you
from your mother…
You carry her inside of you…

Happy mothers day

Tijdens dodenherdenking opeens veel rumoer en een deel van de genodigden kwam gillend in beweging, ik dacht echt dat het een aanslag was. Door de organisatie werd gelijk geroepen dat er een man onwel was geworden en dat er wat hekken waren omgevallen. Volgens de foto die op het internet was geplaatst, was duidelijk te zien dat de politie een man overmeesterde en hem op de grond drukte. Niks iemand onwel geworden! 

Even was er paniek omdat een grote groep mensen uiteenstoof. Diverse mensen, onder wie kinderen, werden weggedragen. Door de chaos raakte volgens de politie tientallen mensen gewond. Het gaat vooral om botbreuken en schaafwonden.

Koningin Beatrix en haar gevolg verlieten de herdenking en keerden korte tijd later terug. Ik ben niet Koningsgezind maar onze Majesteit stond er toch maar weer! #respect!

Dat was toch wel schrikken op de Dam maar gelukkig niets ernstigs. het zal toch … Je moet er niet aan denken. Maar even goed kunnen we dus constateren dat we een angstig volk zijn geworden.