Archive for category Blog

De veranderende horizon van Ermelo

Posted by on maandag, 28 augustus, 2023

In het hart van een rustig en vredig dorp, waar de zon altijd leek te glimlachen en de bomen fluisterden als oude vrienden, begint mijn verhaal. De geur van versgebakken brood zweefde door de straten, terwijl de bewoners elkaar begroetten met een warme glimlach en oprechte interesse in elkaars welzijn. Dit was een plek waar iedereen zich thuis voelde, waar herinneringen werden gedeeld en de tijd leek stil te staan.

Maar verandering is onvermijdelijk, zelfs in de meest idyllische omgevingen. Op een dag arriveerden er buitenstaanders in het dorp, aangetrokken door de schoonheid en sereniteit die het te bieden had. Wat begon als een langzaam en onschuldig binnendringen, groeide al snel uit tot een golf van verandering. Nieuwe gebouwen, nieuwe winkels schoten uit de grond als moderne monumenten van vooruitgang, terwijl de oorspronkelijke charme van het dorp langzaam vervaagde.

De oorspronkelijke bewoners keken met gemengde gevoelens toe terwijl hun geliefde Ermelo transformeerde. Sommigen verwelkomden de veranderingen als een teken van groei en ontwikkeling, terwijl anderen zich verzetten tegen het verlies van hun vertrouwde omgeving. De eens zo hechte gemeenschap begon barsten te vertonen, verdeeld tussen hen die vast wilden houden aan het verleden en hen die nieuwsgierig waren naar de toekomst.

Te midden van de spanningen probeert een groep bewoners een manier te vinden om de balans te herstellen tussen het behouden van hun erfgoed en het omarmen van de verandering. Ze komen bijeen in oude huizen met krakende vloeren en verhalen die fluisteren door de muren. Samen brainstormen ze over manieren om de moderne invloeden te integreren zonder de ziel van het dorp te verliezen.

Langzaam maar zeker beginnen deze bewoners te beseffen dat de kern van hun dorp niet enkel in de fysieke structuren zit, maar ook in de relaties en verbindingen die ze delen. Ze organiseren weer gemeenschapsactiviteiten om de oude tradities nieuw leven in te blazen, om zo de banden te herstellen die verloren dreigden te gaan in de draaikolk van verandering.

Terwijl het dorp evolueert, ontdekken de bewoners uiteindelijk dat er schoonheid kan schuilen in zowel behoud als vernieuwing. Het dorp begint langzaam een nieuwe identiteit te vormen, waarin het verleden wordt geëerd en de toekomst met open armen wordt ontvangen. De balans tussen oud en nieuw wordt een bron van trots, en het dorp wordt een levend testament van de veerkracht van een gemeenschap die zich aanpast aan de stromen van de tijd.

Bij de ondergaande zon boven Ermelo weerspiegelt de herinnering de prachtige reis van een dorp en zijn bewoners. Door de uitdagingen van verandering en behoud te omarmen, hebben ze een verhaal geschreven dat generaties lang zal worden doorgegeven. Want hoewel Ermelo niet meer hetzelfde is als vroeger, is het nog steeds doordrenkt van de ziel en de herinneringen van degenen die er hun thuis van hebben gemaakt.

Zomaar een gedachte op mijn oude dag!

Posted by on maandag, 31 juli, 2023

Waar zijn de zeeën van tijd gebleven die ik altijd dacht te hebben? Het relaxte gevoel van weten dat morgen weer een nieuwe dag is, zelfs als iets niet helemaal klaar is. Het lijkt erop dat naarmate we ouder worden, deze gedachten steeds vaker door ons hoofd spoken. De tijd glipt door onze vingers, en de zorgeloosheid van vroeger maakt plaats voor een gevoel van urgentie en het besef dat morgen niet zo vanzelfsprekend is.

In onze jeugd leek de tijd soms eindeloos. De dagen strekten zich voor ons uit als een open zee, en we hadden het gevoel dat er genoeg tijd was om al onze dromen en doelen te verwezenlijken. We stelden dingen soms uit, in de veronderstelling dat er altijd nog een andere dag is om ze te bereiken. We namen dingen voor lief en koesterde niet altijd de waarde van tijd.

Maar naarmate we ouder worden, realiseren we ons dat tijd kostbaarder is dan we ons ooit konden voorstellen. De dagen lijken sneller te gaan, en we vragen ons af waar al die uren en minuten naartoe zijn gevlogen. We worden ons bewust van onze eindigheid en beseffen dat er misschien geen ‘morgen’ meer is om dingen uit te stellen.

Het besef van onze vergankelijkheid brengt een verandering teweeg in ons denken en handelen. We voelen de drang om alles uit het leven te halen, om elk moment te koesteren en te benutten. We proberen de kostbare tijd die we hebben, goed te besteden aan dingen die er echt toe doen, aan geliefden, aan onze passies en aan het creëren van herinneringen.

Het is ook mogelijk dat we soms geconfronteerd worden met momenten waarop we ons afvragen of we genoeg hebben gedaan, of we onze tijd wel juist hebben besteed. Het kan soms een gevoel van spijt met zich meebrengen, een verlangen om bepaalde keuzes in het verleden te herzien of kostbare kansen te grijpen die voorbij zijn.

Maar laten we niet vergeten dat het nooit te laat is om te beginnen met het omarmen van het heden en het waarderen van de tijd die we nog hebben. Het is nooit te laat om onze passies te volgen, onze dromen na te jagen en te genieten van de kleine geluksmomenten die het leven te bieden heeft.

Laten we ook niet vergeten om te genieten van het proces, om te leren van onze ervaringen, zowel positief als negatief, en om te groeien als mens. Tijd is misschien kostbaar, maar het is ook een bron van kennis en wijsheid die we met ons meedragen naarmate we ouder worden.

Dus laten we vandaag, nu we nog in het heden zijn, bewust stilstaan bij de waarde van tijd. Laten we onze tijd gebruiken om te koesteren wat echt belangrijk is, om lief te hebben en liefde te ontvangen, om te creëren en te inspireren. Laten we leren van het verleden en hoopvol uitkijken naar de toekomst, wetende dat we vandaag de mogelijkheid hebben om het verschil te maken. Laten we de zeeën van tijd die we hebben met open armen omarmen en er het beste van maken. Want uiteindelijk is het de manier waarop we onze tijd invullen die bepaalt hoe we ons leven hebben geleefd.

Toekomstdromen. #oceanlovers

Posted by on donderdag, 20 juli, 2023

De zon kwam langzaam op en wierp een gouden gloed over het strand. Ze glimlachten naar elkaar, want dit was precies waar ze naar uitgekeken hadden: een ontspannen vakantie aan zee, weg van de dagelijkse drukte.

Ze lagen samen op hun strandbedjes, terwijl de telefoon aan de oplader lag en de computer thuis was gebleven. Dit betekende dat ze even helemaal los waren van de digitale wereld en zich volledig konden overgeven aan de rust en schoonheid van de natuur om hen heen.

Het geluid van de golven en het gekrijs van de meeuwen zorgden voor een kalmerende symfonie. Janet sloot haar ogen en liet het zachte, warme zand tussen haar tenen glijden. Willem stond op en rende als een enthousiast kind richting de zee voor een verfrissende duik. Hij dook in de golven en voelde de vrijheid van het water om hem heen. Janet glimlachte terwijl ze naar hem keek, blij dat ze deze speciale momenten samen deelden.

Na zijn duik kwam Willem terug, en samen nestelden ze zich op hun strandbed. Ze genoten van de rustige ochtend, zich realiserend dat ze beiden echte #oceanlovers waren. De zee had altijd een magische aantrekkingskracht op hen gehad, en ze voelden zich thuis en volkomen gelukkig wanneer ze aan de kust waren.

Willem schonk twee heerlijke cappuccino’s in. Terwijl ze van hun koffie genoten, keken ze uit over de uitgestrekte zee. De golven rolden zachtjes over het strand en lieten schuimsporen achter. De zilte zeelucht vulde hun longen en vulde hen met een gevoel van vrijheid.

Na een tijdje begon Willem te dagdromen, zijn blik gefixeerd op de dansende golven. Hij voelde zich geïnspireerd en vroeg aan Janet: “Zou het niet geweldig zijn om hier een paar weken te blijven en een boek te schrijven? Over onze liefde voor de zee en de natuur?”

Janet knikte enthousiast. “Ja, dat zou een droom zijn die uitkomt! Laten we het serieus overwegen. Een retraite aan zee, omringd door onze favoriete elementen, zou fantastisch zijn.”

En zo begonnen Janet en Willem te plannen. Ze besloten om later dat jaar terug te keren naar deze magische plek, niet alleen voor een korte vakantie, maar voor een langere periode van inspiratie en creatie.

Terwijl de dag vorderde, genoten ze nog van vele mooie momenten aan zee. Ze wandelden hand in hand langs de waterlijn, verzamelden schelpen als herinneringen, en maakten plannen voor hun toekomstige retraite.

En wanneer de zon uiteindelijk onderging aan de horizon, voelden Janet en Willem een diepe dankbaarheid. Ze wisten dat deze vakantie aan zee hun liefde voor de oceaan alleen maar had versterkt en dat hun band als #oceanlovers sterker was dan ooit tevoren.

Verdrietige Schaduwen: Een Strijd Tegen Pesten!

Posted by on vrijdag, 14 juli, 2023

Verdrietige Schaduwen: Een Strijd Tegen Pesten!

In een klein dorpje woonde een jongen, die Anton werd genoemd. Hij stond bekend om zijn levendige verbeelding en zijn gave om verhalen tot leven te brengen met zijn woorden. Op een dag gebeurde er iets wat zijn wereld op zijn kop zette.

Het begon allemaal toen Anton een mysterieuze brief ontving. Het was een anonieme boodschap die beweerde dat zijn leven in gevaar was. Hij was geschrokken en voelde een angst die hij nog nooit eerder had gevoeld. Hij begon overal schaduwen te zien en voelde zich voortdurend bekeken.

Terwijl de dagen voorbijgingen, nam de angst bij Anton toe. Hij begon in zichzelf te praten en voelde zich gevangen in een wereld vol dreiging. Hij kon zijn vrienden niet vertrouwen en durfde niet eens naar school te gaan. Zijn leven leek te zijn veranderd in een eindeloze nachtmerrie.

Op een avond, terwijl hij alleen in zijn kamer was, barstte Anton in tranen uit. Hij huilde zo intens dat zijn lichaam schokte, maar er kwamen geen tranen. Zijn verdriet was zo diep geworteld dat het zijn fysieke vermogen om te huilen oversteeg. Hij voelde zich eenzaam en kwetsbaar, omringd door een onzichtbaar kwaad.

Op dat moment kwam zijn beste vriendin, Lisa, de kamer binnen. Lisa zag de pijn en angst in de ogen van Anton en wist dat ze iets moest doen. Ze ging naast Anton zitten en sloeg haar armen om hem heen. “Het spijt me zo dat je je zo voelt,” fluisterde Lisa zachtjes. “Maar ik ben hier voor je, en ik geloof in je.”

Anton keek op en zag de oprechtheid in de ogen van Lisa. Hij voelde zich veilig en begrepen. Langzaam maar zeker begonnen zijn tranen te stromen, bevrijdend en helend. Het was alsof het verdriet dat hem zo lang had overweldigd, eindelijk een weg naar buiten vond.

In de dagen die volgden, begonnen Anton en Lisa samen de waarheid te achterhalen achter de mysterieuze dreiging. Ze ontdekten dat de brief een pesterij was, bedacht door iemand die jaloers was op Anton ‘s vermogen om verhalen te vertellen. Het was een wreed spel dat was ontworpen om hem te breken.

Met de waarheid aan hun zijde, besloten Anton en Lisa om het hoofd te bieden aan de pester en hun vriendschap te versterken. Ze lieten de angst achter zich en begonnen een campagne van positiviteit en creativiteit. Anton schreef een verhaal dat haar eigen moed en veerkracht weerspiegelde, en Lisa hielp haar om het te delen met de wereld.

Langzaam maar zeker begon het dorp te begrijpen wat Anton had doorgemaakt en hoezeer hij was gegroeid door zijn ervaringen. Hij kreeg steun en aanmoediging van de mensen om hem heen, en zijn verhalen raakten de harten van velen. Anton besefte dat hij sterker was dan hij ooit had gedacht en dat hij altijd zijn eigen stem kon laten horen.

Want in het gezicht van grote angst en dreiging vond Anton de kracht om door te gaan. Hij leerde dat tranen geen teken van zwakte waren, maar een symbool van zijn innerlijke kracht. En met zijn  woorden en de steun van zijn vrienden, zou hij blijven schrijven en een licht verspreiden dat de duisternis zou verdrijven.

Leiderschap

Posted by on maandag, 3 april, 2023


Een leraar schreef het volgende op het bord:

1×9 = 9, 2×9 = 18, 3×9 = 27, 4×9 = 36, 5×9 = 45, 6×9 = 54, 7×9 = 63, 8×9 = 72, 9×9 = 81, 10×9 = 91

Eerst giechelde er een paar en daarna lachten veel studenten omdat de leraar zich kennelijk had verrekend. 10×9 = 91?

De leraar wachtte tot iedereen weer stil was. Vervolgens zei hij: “Ik heb deze fout met opzet gemaakt om iets te demonstreren. Ik heb 9 problemen correct opgelost en slechts 1 fout gemaakt. In plaats van me te feliciteren met het correct oplossen van 9 van de 10 problemen, lacht u om mijn fout. En hier heeft u duidelijk laten zien hoe ons systeem werkt. En dat is heel triest, maar helaas waar.

We leven een cultuur van fouten die ertoe leidt dat mensen gewond raken en soms zelfs vernederd worden omdat ze fout zijn. We moeten leren mensen te prijzen voor hun successen en ook om ze te waarderen voor hun kleine fouten. Geloof me, de meeste mensen doen veel meer goed dan fout, en toch worden ze beoordeeld op de weinige fouten die ze maken. Ik wil voorstellen dat het goed is om meer te prijzen en minder te bekritiseren, omdat dat resulteert in zoveel meer, meer genegenheid, meer samenwerking en minder negatieve zintuigen.

In de hoop dat de les die je zojuist hebt geleerd veel belangrijker was dan het resultaat van 10×9. #leiderschap

De vlinder

Posted by on dinsdag, 11 september, 2012

Een man vindt een cocon van een vlinder en neemt deze mee naar zijn huis. Op een dag verschijnt er een kleine opening in de cocon. De man kijkt een paar uur toe hoe de vlinder worstelt om zich door de kleine opening naar buiten te werken.

Het lijkt erop dat het proces niet langer meer vooruit gaat. Het ziet er naar uit dat de vlinder zover gekomen is als hij kan en niet meer verder komt. Dus besluit de man de vlinder te helpen. Hij neemt een schaar en knipt de rest van de cocon open. De vlinder kan zich nu vrij eenvoudig losmaken.

Maar de vlinder heeft een gezwollen lichaam en verfrommelde vleugels. De man verwacht dat de vlinder elk moment zijn vleugels zal uitslaan en het lichaam daarmee ondersteunt. Maar dat gebeurt niet. De vlinder besteedt de rest van zijn leven aan rondkruipen met een gezwollen lichaam en verfrommelde vleugels. De vlinder is nooit in staat te vliegen.

Wat de man in al zijn goedheid niet begreep was dat de krappe cocon en de worsteling die nodig was om door de opening te kruipen, de manier was om de lichaamsvloeistof van de vlinder in de vleugels te pompen zodat de vlinder klaar zou zijn te vliegen als het de vrijheid had bereikt uit de cocon.

Soms zijn worstelingen exact wat we nodig hebben in het leven. Als we onszelf toe zouden staan zonder obstakels door het leven te gaan, zouden we invalide zijn. We zouden nooit zo sterk worden als wat we kunnen zijn.

We zouden nooit kunnen vliegen.

Urban knitting

Posted by on zaterdag, 7 januari, 2012

Ik zie soms dingen op Twitter voorbij komen, dat ik altijd moet denken aan de welbekende 3 O’s…. Oh, oh, oh….

Heeft u weleens gehoord van ‘urban knitting’? Nou, ik tot vandaag niet.  Helaas kwam er vanmorgen een eind aan mijn ontwetendheid toen iemand op Twitter me een linkje toestuurde van een stel ‘kunstenaars’ die het te bespottelijk voor woorden vinden dat ze niet actief gesteund worden door de gemeente en / of het bedrijfsleven.

Nou ja, dat is niet helemaal waar. De breiclub in kwestie kan zich namelijk wel degelijk heugen in de aandacht van de gemeente, alleen gaat het ze allemaal niet snel genoeg:

Want de kunstenaars van het Kunstcollectief zijn niet alleen bekend door de Urban Knitting acties. Zij verzorgen workshops en gebruiken kunst & cultuur om de leefbaarheid in de Leidse wijken te verbeteren. Kunstcollectief De Mors brengt verschillende mensen met verschillende achtergronden met elkaar in contact. ‘Veel van onze projecten verzinnen we samen met de bewoners. Zo maken we wijkbeelden, organiseren we beeldhouwworkshops, hebben we het Morsfestival opgericht en hebben we laatst het Open Podia de Mors georganiseerd en niet te vergeten, het Morsmonster voor de Torteltuin gecreëerd. Met al deze initiatieven verzorgen we een unieke rol in de wijk.’

Dat zijn de gevleugelde woorden van Simone van Olst, voorzitter en een van de kunstenaars van het Kunstcollectief. In de binnenkort te verschijnen cultuurnota van de gemeente wordt de club een pand beloofd. Einde verhaal, zou je denken. Welnee! Ziet u, de ‘kunstenaars’ vinden dat men best wat sneller in actie kan komen.

Zoals Van Olst zegt: “Helaas hebben wij nu een nieuw onderkomen nodig, niet volgende maand”.

Vervolgens worden ondernemers met teveel panden en geld dan goed voor ze is gevraagd om contact met deze vrolijke flierefluiters op te nemen.

Indien u niet weet wat urban knitting precies is: het komt er blijkbaar op neer dat een stel werkloze ‘kunstenaars’ een lapje breit, waarna ze dat ophangen aan, zeg, een boom. Of een plant. Of een auto. Of een boot.

En, tja, dat is het dan eigenlijk wel. Dat noemen we dan kunst, en daar vragen we dan subsidie en panden, en weet ik veel wat voor gekkigheid voor. Zo leuk! De wijk wordt er echt kleurrijk van.

The crazy ones

Posted by on vrijdag, 21 oktober, 2011

Here’s to the crazy ones, the misfits, the rebels, the troublemakers, the round pegs in the square holes, the ones who see things differently, the ones not fond of rules.

You can quote them, disagree with them, glorify or vilify them, but the only thing you can’t do is ignore them because they change things.

They push the human race forward, and while some may see them as the crazy ones, i see genius, because the ones who are crazy enough to think that they can change the world, are the ones who do.

— Apple —  http://herestothecrazyones.com/

When you don’t know what to say in your blog

Posted by on vrijdag, 30 september, 2011

Respond to something elsewhere on the web:
the best way to start blogging: simply link to something elsewhere that you feel is interesting, or (better) that you disagree with. If you make a constructive response to what someone else has posted, for example, you can start a useful inter-blog dialogue. You might add links to evidence that challenges what the original post says, for example. In its most simple form, when you simply post useful links, this is called ‘link journalism’.

Suggest an idea:
for a story or for a way of doing things. Invite reaction and suggestions – and don’t expect people to come to you: approach people you might otherwise be shy of asking, and invite them to respond on the comments. Ideas can travel very far, so can be very effective in attracting readers.

Interview someone:
a straightforward and easy way to create a post. An email interview can work well, but if you can put an audio or video recording on the site that often adds value. If you are interviewing a busy person it helps if you limit your questions or, if you’re asking for their advice, specifically ask for their ‘3 tips on…‘ or ‘5 things I know about…’. You can even turn this into a series of interviews with the same theme.

Blog an event:
attend a relevant event – a conference, meeting, public talk, demonstration, or even just a conversation – and write about it. If you have access to the internet during the event you can even ‘liveblog’ it by starting a post as soon as you have something to report and adding updates or new posts as the event progresses. Ambitious bloggers can use liveblogging tool CoveritLive.

Ask a question:
this typically only works once you’ve established a readership and generated goodwill by contributing yourself on your blog and in comments on other blogs, or if it’s for a worthy cause. But it can be very effective in generating useful information. Taken further, you can use free online polling tools such as PollDaddy and SurveyMonkey to conduct a larger survey.

Pick a fight:
many blogg ers attempt to generate traffic by loudly criticising another (popular) blogger in the hope that they’ll respond and generate traffic from their readers. This sort of tactic is often referred to as ‘link-baiting’ – in other words, if the criticised blogger responds (takes the bait) it generally means links to your blog. If you are to criticise another blogger, then, it is worth considering if it will be seen as ‘link-bait’ or a constructive and valuable debate. Done well, a genuine argument between two bloggers can generate insight and bring factions to compromise. You can also pick a fight with a company or brand, and mount a campaign to instigate change.

Reflect on something:
it might be something that happened to you this week, a decision or choice that you made, a lead for a story, or anything else. Why did it happen? What are the implications? What did you learn? Keep it open so others can contribute their experiences or insights.

Do something visual:
take photographs and/or video footage as you travel along a particular route. Explain them, ask questions, include relevant links. Or draw sketches and photograph them.
Review something: try to make it useful – include links to further information, quote from (and link to) other reviewers.

Make a list:
Lists are enormously popular on the web, frequently topping websites’ ‘most shared’ lists. It may be anything from ‘5 ways to tie a knot’ to ‘The 100 best albums by women’. A good tip for your first post is to make a list of the top 10 blogs in your subject area – a useful task for yourself while also making them aware of your existence.

Write a how-to:
in his book Click, Bill Tancer notes how one of the most popular types of search query is ‘How do I..?’ or ‘Why do..?’ Tutorials also frequently top websites ‘most-shared’ lists and can be enormously useful in generating goodwill in your sphere – not to mention attracting comments that then add to and improve your knowledge of the subject.

Let someone else post:
if you find someone with particular expertise or experience, invite them to write a ‘guest post’ on a particular subject. Even if they already have their own blog, they will probably appreciate the opportunity to reach a new audience, or to write in a different context, and again it will improve your own knowledge.

Dakota tribal wisdom

Posted by on dinsdag, 28 juni, 2011

Who does not know the saying: Riding a dead horse. Everyone has been there. You give all your energy to something that can be described as a lost cause. Today the view from the Dakota Tribal Wisdom in dealing with ’the dead horse ” in project management.

Dakota tribal wisdom says that when you discover you are riding a dead horse, the best strategy is to dismount. However, in business we often try other strategies with dead horses, including the following:

1.      Buying a stronger whip.
2.      Changing riders.
3.      Saying things like “This is the way we always have ridden this horse.
4.      Appointing a committee to study the horse.
5.      Arranging to visit other sites to see how they ride dead horses.
6.      Increasing the standards to ride dead horses.
7.      Appointing a tiger team to revive the dead horse.
8.      Creating a training session to increase our riding ability.
9.      Comparing the state of dead horses in today’s environment.
10.    Change the requirements declaring that “This horse is not dead.”
11.     Hire contractors to ride the dead horse.
12.     Harnessing several dead horses together for increased speed
13.     Declaring that “No horse is too dead to beat.”
14.     Providing additional funding to increase the horse’s performance.
15.     Do a  Study to see if contractors can ride it cheaper.
16.     Purchase a product to make dead horses run faster.
17.     Declare the horse is “better, faster and cheaper” dead.
18.     Form a quality circle to find uses for dead horses.
19.     Revisit the performance requirements for horses.
20.     Say this horse was procured with cost as an independent variable.
21.     Promote the dead horse to a supervisory position.