Ponjo

Jij bent
onweerstaanbaar
een magneet
jouw woorden
jouw gebaren
ik kan
niet anders
dan van jou
houden
eindeloos

Ik zie soms dingen op Twitter voorbij komen, dat ik altijd moet denken aan de welbekende 3 O’s…. Oh, oh, oh….

Heeft u weleens gehoord van ‘urban knitting’? Nou, ik tot vandaag niet.  Helaas kwam er vanmorgen een eind aan mijn ontwetendheid toen iemand op Twitter me een linkje toestuurde van een stel ‘kunstenaars’ die het te bespottelijk voor woorden vinden dat ze niet actief gesteund worden door de gemeente en / of het bedrijfsleven.

Nou ja, dat is niet helemaal waar. De breiclub in kwestie kan zich namelijk wel degelijk heugen in de aandacht van de gemeente, alleen gaat het ze allemaal niet snel genoeg:

Want de kunstenaars van het Kunstcollectief zijn niet alleen bekend door de Urban Knitting acties. Zij verzorgen workshops en gebruiken kunst & cultuur om de leefbaarheid in de Leidse wijken te verbeteren. Kunstcollectief De Mors brengt verschillende mensen met verschillende achtergronden met elkaar in contact. ‘Veel van onze projecten verzinnen we samen met de bewoners. Zo maken we wijkbeelden, organiseren we beeldhouwworkshops, hebben we het Morsfestival opgericht en hebben we laatst het Open Podia de Mors georganiseerd en niet te vergeten, het Morsmonster voor de Torteltuin gecreëerd. Met al deze initiatieven verzorgen we een unieke rol in de wijk.’

Dat zijn de gevleugelde woorden van Simone van Olst, voorzitter en een van de kunstenaars van het Kunstcollectief. In de binnenkort te verschijnen cultuurnota van de gemeente wordt de club een pand beloofd. Einde verhaal, zou je denken. Welnee! Ziet u, de ‘kunstenaars’ vinden dat men best wat sneller in actie kan komen.

Zoals Van Olst zegt: “Helaas hebben wij nu een nieuw onderkomen nodig, niet volgende maand”.

Vervolgens worden ondernemers met teveel panden en geld dan goed voor ze is gevraagd om contact met deze vrolijke flierefluiters op te nemen.

Indien u niet weet wat urban knitting precies is: het komt er blijkbaar op neer dat een stel werkloze ‘kunstenaars’ een lapje breit, waarna ze dat ophangen aan, zeg, een boom. Of een plant. Of een auto. Of een boot.

En, tja, dat is het dan eigenlijk wel. Dat noemen we dan kunst, en daar vragen we dan subsidie en panden, en weet ik veel wat voor gekkigheid voor. Zo leuk! De wijk wordt er echt kleurrijk van.

Heeft iemand je wel eens verteld dat je helemaal goed genoeg bent?
Dat je mooi genoeg, lief genoeg, wijs genoeg, sterk en slim genoeg bent?
Heeft iemand gezien dat je je best doet te roeien met de riemen die je hebt, om te gaan met alles dat het leven je biedt en dat je met alles dat je nu weet en kunt het best mogelijke doet?
Heeft iemand je al eens gezegd dat je wel even pauze mag nemen, even rusten, even voldaan zijn omdat je voldoende doet om te voldoen?
Fluistert iemand je steun en bemoediging toe zoals: goed zo, toe maar, moet je doen, je mag nee zeggen, kom op, je kan het, volhouden, je moet niks, laat maar los, het is goed, je durft het wel.

Wat je ook doet, ik sta achter jou?

Strijkt er iemand heel zacht langs je wangen als je slaapt en blijft diegene een tijdje glimlachend van bewondering en trots bij je bed naar je kijken?
Zingt iemand slaapliedjes wanneer je niet kunt slapen en kust iemand je wakker als je akelig droomt?
Is er iemand die blij is als je thuiskomt, en die je uitzwaait en succes wenst als je weggaat?
Is er iemand die het gefluister van je dromen hoort en je aanmoedigt ze achterna te gaan en je bemoedigt wanneer je onderweg obstakels tegenkomt?
Is er iemand om je geluk mee te vieren, onbedaarlijk mee te lachen en ook het zwartste zwart van je depressie mee tegemoet te treden?
Zegt iemand dat ieder gevoel dat je ervaart er mag zijn en dat alles ook weer voorbij gaat: dat het na iedere winter ook weer lente wordt?
Houdt er iemand van iedere centimeter van je lijf: van ieder romig vetrolletje en ieder mager plekje, van alles dat heel en stuk en gezond en ziek is?
Is er iemand die vindt dat je mag luieren, soezen, hangen, lanterfanteren, lummelen, rotzooien, flierefluiten en rommelen zonder dat “ het iets moet worden” ?

Wat je ook doet, ik help jou?

Is er iemand die je toejuicht en zegt dat je : vals mag zingen, gekker dan gek mag doen, rare kleren mag dragen, glitters op mag als het jou uitkomt, je eigen smaak en stijl mag volgen, niet mee hoeft in het gareel, mag gillen en keihard mag lachen, af en toe mag spijbelen, bonbons mag smikkelen, luidruchtig, kleurrijk en ongewoon mag zijn?

Wat je ook doet, ik ben er voor jou?

Is er iemand die zeker weet dat jouw intuïtie altijd het beste met je voor heeft en dat dit het kompas is waarop je wel vaart?
Is er iemand die blij is dat je bestaat en die je nooit zou willen missen omdat er niemand is zoals jij?
Weet iemand dat je altijd het beste doet dat je (op dat moment) kunt en is er iemand die dat goed genoeg vindt, ook al kan het morgen misschien beter?
Is er iemand bij wie je tegelijk thuis bent en op avontuur, iemand op wie je kunt bouwen zonder gevangen te zijn?
Is er iemand die teder fluistert dat je net zo perfect bent als een musje, een sneeuwvlok, een regendruppel in de lente, een kusje van een kind?

Wat je ook doet, ik hou van jou?

Still in my mind
At the end of the day
And soft on my shoulder
Where your head gently lays

Last night as you fell asleep,
I felt your warm breath,
Whisper across my skin
That’s when i softly told you: “I love you, still” .

If they dried up the oceans
And they blot out the sun
And the world was torn into pieces
I know that we’d stay as one

I love you still.

Dorenbos, voorzitter van de organisatie Schreeuw om Leven, bood per post alle leden van de Eerste en Tweede Kamer een ‘pilletje’ aan als protest tegen de pleidooien voor een vrijwillige euthanasiepil voor ouderen, die zelf vinden dat ze klaar zijn met het leven. Hij vindt dat mensen niet zelf mogen beschikken over leven en dood.

Dorenbos heeft veertigduizend brieven verspreid onder kerken en hun achterban. Hij roept christelijk Nederland op in actie te komen tegen plannen voor deze nieuwe vorm van vrijwillige euthanasie. Het pilletje dat de Kamerleden krijgen toegestuurd is volgens hem gewoon een pepermuntje.

Ook plaatst hij een advertentie in het Reformatorisch Dagblad. Daarin voert hij een aantal predikanten en voorgangers op als comité van aanbeveling. Een aantal predikanten wist daar echter niet van, zo lieten zij aan het Nederlands Dagblad weten. Zij zijn ontstemd over de actie van Dorenbos.

Uit een rondgang blijkt echter dat veel predikanten niet wisten dat zij op die lijst zouden staan. ,,Dit kan nooit, ik weet van niets”, reageert Orlando Bottenbley, baptistenpredikant in Drachten.

Is dit dan de manier om aandacht te vragen voor een zeer gevoelig punt. Als een olifant door een porseleinkast. En dan nog namen op je lijst van comité van aanbeveling zetten die van niets weten. Volgens mij is dat zelfs strafbaar. Doornbos zou zich eerst eens zelf aan de Nederlandse wet moeten houden voor hij zijn wetten aan anderen voorhoud. Beschamend voor het christendom

Een aantal prominente Nederlanders zoals Frits Bolkestein en Paul van Vliet, verenigd in de organisatie Uit Vrije Wil, haalden enkele maanden geleden in mum van tijd 40.000 handtekeningen op voor een burgerinitiatief. Via dit initiatief willen ze de Tweede Kamer dwingen de legalisering van de pil van Drion op de politieke agenda te zetten. Ze stellen dat veel ouderen vaak nog gezond zijn, maar hun leven toch als voltooid beschouwen.

Wat vanuit een Bijbels perspectief als barbaars gezien wordt kan in voorkomende situaties ook als verlossend en humaan opgevat worden. En ja, mensen kunnen ook therapie volgen, en ja, dat zijn waarschijnlijk voorwaarden die in een dergelijke aanvraagprocedure vastgelegd zullen gaan worden.

Neemt niet weg dat een groot gedeelte van de bevolking een eigen kijk op de wereld heeft en zelf zijn/haar eigen levensbeëindiging wil kunnen invullen. Want vergeet niet, de bejaarde die wij tot nu toe kennen zal gaan verdwijnen.

Over tien jaar hebben we bejaarden die in de jaren ’60/’70 hun puberteit hadden, met een tentje naar popconcerten gingen, de pil slikten, tijdens de dienstplicht lang haar droegen. Die komende categorie bejaarden zal erg mondig zijn en ook heel precies weten wat zij wel/niet willen en daar invulling aan willen geven. En Dorenbos wil hen dat recht onthouden? Dat is barbaars.

Gisterenavond, waar niemand iets bijzonders verwachtte, werd ik opgeschrikt door de “schreeuwende” tweets, op Twitter:

Milly is dood;
Milly is toch niet dood;
Ja, toch wel maar wordt niet bevestigd;
Het is in de tuin, nee het is in de kruipruimte;
het is de buurman, nee het is een politieagent, oh nee wacht de buurman is politieagent;
nu is het wel bevestigd, maar nog niet door de politie.

Alhoewel ik verzot ben op het medium Twitter, was dit een avond waarop ik liever niet online was. het leek wel een wedstrijd die niet meer ging over Milly, maar over journalisten en pseudojournalisten die dan naderhand konden zeggen: “Kijk eens, ik was de eerste met het grote nieuws”. Hoe verrot is Nederland eigenlijk dat we geen oog meer hebben voor het immense verdriet van de ander.

Natuurlijk, het is groot nieuws en moet naar buiten gebracht worden en dat is goed. In dit soort zaken vind ik dan wel dat er geen gok genomen moet worden met de uitkomsten van het onderzoek door de politie.
Ik vind  het niet opportuun, om te zeggen dat Twitter het snelste medium is dat daarom volop veronderstellingen getweet kunnen worden alsof het de waarheid was. Ook wordt volledig voorbij gegaan aan het feit dat familie, vrienden en bekenden ook meelezen en wat roept dit dan bij deze mensen op. Met plaatsvervangende schaamte over zoveel “vrije” nieuwsgaring wil ik iedereen condoleren met het verlies van Milly.

Die optimist in mij wil er absoluut niet aan, dat Nederland misschien een land is dat aan zijn eigen tolerantie ten onder gaat. Nederland is niet gek geworden, wij laten ons gek maken. Twitter blijft een prachtig sociaal medium maar af en toe mag het wat minder!