Ponjo

Een man vindt een cocon van een vlinder en neemt deze mee naar zijn huis. Op een dag verschijnt er een kleine opening in de cocon. De man kijkt een paar uur toe hoe de vlinder worstelt om zich door de kleine opening naar buiten te werken.

Het lijkt erop dat het proces niet langer meer vooruit gaat. Het ziet er naar uit dat de vlinder zover gekomen is als hij kan en niet meer verder komt. Dus besluit de man de vlinder te helpen. Hij neemt een schaar en knipt de rest van de cocon open. De vlinder kan zich nu vrij eenvoudig losmaken.

Maar de vlinder heeft een gezwollen lichaam en verfrommelde vleugels. De man verwacht dat de vlinder elk moment zijn vleugels zal uitslaan en het lichaam daarmee ondersteunt. Maar dat gebeurt niet. De vlinder besteedt de rest van zijn leven aan rondkruipen met een gezwollen lichaam en verfrommelde vleugels. De vlinder is nooit in staat te vliegen.

Wat de man in al zijn goedheid niet begreep was dat de krappe cocon en de worsteling die nodig was om door de opening te kruipen, de manier was om de lichaamsvloeistof van de vlinder in de vleugels te pompen zodat de vlinder klaar zou zijn te vliegen als het de vrijheid had bereikt uit de cocon.

Soms zijn worstelingen exact wat we nodig hebben in het leven. Als we onszelf toe zouden staan zonder obstakels door het leven te gaan, zouden we invalide zijn. We zouden nooit zo sterk worden als wat we kunnen zijn.

We zouden nooit kunnen vliegen.

Ik zie soms dingen op Twitter voorbij komen, dat ik altijd moet denken aan de welbekende 3 O’s…. Oh, oh, oh….

Heeft u weleens gehoord van ‘urban knitting’? Nou, ik tot vandaag niet.  Helaas kwam er vanmorgen een eind aan mijn ontwetendheid toen iemand op Twitter me een linkje toestuurde van een stel ‘kunstenaars’ die het te bespottelijk voor woorden vinden dat ze niet actief gesteund worden door de gemeente en / of het bedrijfsleven.

Nou ja, dat is niet helemaal waar. De breiclub in kwestie kan zich namelijk wel degelijk heugen in de aandacht van de gemeente, alleen gaat het ze allemaal niet snel genoeg:

Want de kunstenaars van het Kunstcollectief zijn niet alleen bekend door de Urban Knitting acties. Zij verzorgen workshops en gebruiken kunst & cultuur om de leefbaarheid in de Leidse wijken te verbeteren. Kunstcollectief De Mors brengt verschillende mensen met verschillende achtergronden met elkaar in contact. ‘Veel van onze projecten verzinnen we samen met de bewoners. Zo maken we wijkbeelden, organiseren we beeldhouwworkshops, hebben we het Morsfestival opgericht en hebben we laatst het Open Podia de Mors georganiseerd en niet te vergeten, het Morsmonster voor de Torteltuin gecreëerd. Met al deze initiatieven verzorgen we een unieke rol in de wijk.’

Dat zijn de gevleugelde woorden van Simone van Olst, voorzitter en een van de kunstenaars van het Kunstcollectief. In de binnenkort te verschijnen cultuurnota van de gemeente wordt de club een pand beloofd. Einde verhaal, zou je denken. Welnee! Ziet u, de ‘kunstenaars’ vinden dat men best wat sneller in actie kan komen.

Zoals Van Olst zegt: “Helaas hebben wij nu een nieuw onderkomen nodig, niet volgende maand”.

Vervolgens worden ondernemers met teveel panden en geld dan goed voor ze is gevraagd om contact met deze vrolijke flierefluiters op te nemen.

Indien u niet weet wat urban knitting precies is: het komt er blijkbaar op neer dat een stel werkloze ‘kunstenaars’ een lapje breit, waarna ze dat ophangen aan, zeg, een boom. Of een plant. Of een auto. Of een boot.

En, tja, dat is het dan eigenlijk wel. Dat noemen we dan kunst, en daar vragen we dan subsidie en panden, en weet ik veel wat voor gekkigheid voor. Zo leuk! De wijk wordt er echt kleurrijk van.

Heeft iemand je wel eens verteld dat je helemaal goed genoeg bent?
Dat je mooi genoeg, lief genoeg, wijs genoeg, sterk en slim genoeg bent?
Heeft iemand gezien dat je je best doet te roeien met de riemen die je hebt, om te gaan met alles dat het leven je biedt en dat je met alles dat je nu weet en kunt het best mogelijke doet?
Heeft iemand je al eens gezegd dat je wel even pauze mag nemen, even rusten, even voldaan zijn omdat je voldoende doet om te voldoen?
Fluistert iemand je steun en bemoediging toe zoals: goed zo, toe maar, moet je doen, je mag nee zeggen, kom op, je kan het, volhouden, je moet niks, laat maar los, het is goed, je durft het wel.

Wat je ook doet, ik sta achter jou?

Strijkt er iemand heel zacht langs je wangen als je slaapt en blijft diegene een tijdje glimlachend van bewondering en trots bij je bed naar je kijken?
Zingt iemand slaapliedjes wanneer je niet kunt slapen en kust iemand je wakker als je akelig droomt?
Is er iemand die blij is als je thuiskomt, en die je uitzwaait en succes wenst als je weggaat?
Is er iemand die het gefluister van je dromen hoort en je aanmoedigt ze achterna te gaan en je bemoedigt wanneer je onderweg obstakels tegenkomt?
Is er iemand om je geluk mee te vieren, onbedaarlijk mee te lachen en ook het zwartste zwart van je depressie mee tegemoet te treden?
Zegt iemand dat ieder gevoel dat je ervaart er mag zijn en dat alles ook weer voorbij gaat: dat het na iedere winter ook weer lente wordt?
Houdt er iemand van iedere centimeter van je lijf: van ieder romig vetrolletje en ieder mager plekje, van alles dat heel en stuk en gezond en ziek is?
Is er iemand die vindt dat je mag luieren, soezen, hangen, lanterfanteren, lummelen, rotzooien, flierefluiten en rommelen zonder dat “ het iets moet worden” ?

Wat je ook doet, ik help jou?

Is er iemand die je toejuicht en zegt dat je : vals mag zingen, gekker dan gek mag doen, rare kleren mag dragen, glitters op mag als het jou uitkomt, je eigen smaak en stijl mag volgen, niet mee hoeft in het gareel, mag gillen en keihard mag lachen, af en toe mag spijbelen, bonbons mag smikkelen, luidruchtig, kleurrijk en ongewoon mag zijn?

Wat je ook doet, ik ben er voor jou?

Is er iemand die zeker weet dat jouw intuïtie altijd het beste met je voor heeft en dat dit het kompas is waarop je wel vaart?
Is er iemand die blij is dat je bestaat en die je nooit zou willen missen omdat er niemand is zoals jij?
Weet iemand dat je altijd het beste doet dat je (op dat moment) kunt en is er iemand die dat goed genoeg vindt, ook al kan het morgen misschien beter?
Is er iemand bij wie je tegelijk thuis bent en op avontuur, iemand op wie je kunt bouwen zonder gevangen te zijn?
Is er iemand die teder fluistert dat je net zo perfect bent als een musje, een sneeuwvlok, een regendruppel in de lente, een kusje van een kind?

Wat je ook doet, ik hou van jou?

I was thinking (as i often do) that on this morning october 30th, i am married for 30 years with the love of my life.

When contemplating the last 30 years – holy crap that’s older than me at the age I got married……I’m really surprised she didn’t run!  Sticking out with me, raising kids, working, kicking kids butts out of their beds and them still wanting to hang on to the smallest piece of straw so they don’t have to learn like mom and dad did, on thier own…

I mean she stuck it out! I often wondered why she didn’t run……but she was there…always knew she would be.  All the good and bad stuff, that is what it’s suppose to be about, right?  She didn’t duct tape me to the wall even though there were some times (and still are) she might.

I truly believe we both enjoy having each other in our lives – that apparently has kept us going.
So my love, congratulations!  Guess we can move forward to another 30…

Hugz and love.

Here’s to the crazy ones, the misfits, the rebels, the troublemakers, the round pegs in the square holes, the ones who see things differently, the ones not fond of rules.

You can quote them, disagree with them, glorify or vilify them, but the only thing you can’t do is ignore them because they change things.

They push the human race forward, and while some may see them as the crazy ones, i see genius, because the ones who are crazy enough to think that they can change the world, are the ones who do.

— Apple —  http://herestothecrazyones.com/

Respond to something elsewhere on the web:
the best way to start blogging: simply link to something elsewhere that you feel is interesting, or (better) that you disagree with. If you make a constructive response to what someone else has posted, for example, you can start a useful inter-blog dialogue. You might add links to evidence that challenges what the original post says, for example. In its most simple form, when you simply post useful links, this is called ‘link journalism’.

Suggest an idea:
for a story or for a way of doing things. Invite reaction and suggestions – and don’t expect people to come to you: approach people you might otherwise be shy of asking, and invite them to respond on the comments. Ideas can travel very far, so can be very effective in attracting readers.

Interview someone:
a straightforward and easy way to create a post. An email interview can work well, but if you can put an audio or video recording on the site that often adds value. If you are interviewing a busy person it helps if you limit your questions or, if you’re asking for their advice, specifically ask for their ‘3 tips on…‘ or ‘5 things I know about…’. You can even turn this into a series of interviews with the same theme.

Blog an event:
attend a relevant event – a conference, meeting, public talk, demonstration, or even just a conversation – and write about it. If you have access to the internet during the event you can even ‘liveblog’ it by starting a post as soon as you have something to report and adding updates or new posts as the event progresses. Ambitious bloggers can use liveblogging tool CoveritLive.

Ask a question:
this typically only works once you’ve established a readership and generated goodwill by contributing yourself on your blog and in comments on other blogs, or if it’s for a worthy cause. But it can be very effective in generating useful information. Taken further, you can use free online polling tools such as PollDaddy and SurveyMonkey to conduct a larger survey.

Pick a fight:
many blogg ers attempt to generate traffic by loudly criticising another (popular) blogger in the hope that they’ll respond and generate traffic from their readers. This sort of tactic is often referred to as ‘link-baiting’ – in other words, if the criticised blogger responds (takes the bait) it generally means links to your blog. If you are to criticise another blogger, then, it is worth considering if it will be seen as ‘link-bait’ or a constructive and valuable debate. Done well, a genuine argument between two bloggers can generate insight and bring factions to compromise. You can also pick a fight with a company or brand, and mount a campaign to instigate change.

Reflect on something:
it might be something that happened to you this week, a decision or choice that you made, a lead for a story, or anything else. Why did it happen? What are the implications? What did you learn? Keep it open so others can contribute their experiences or insights.

Do something visual:
take photographs and/or video footage as you travel along a particular route. Explain them, ask questions, include relevant links. Or draw sketches and photograph them.
Review something: try to make it useful – include links to further information, quote from (and link to) other reviewers.

Make a list:
Lists are enormously popular on the web, frequently topping websites’ ‘most shared’ lists. It may be anything from ‘5 ways to tie a knot’ to ‘The 100 best albums by women’. A good tip for your first post is to make a list of the top 10 blogs in your subject area – a useful task for yourself while also making them aware of your existence.

Write a how-to:
in his book Click, Bill Tancer notes how one of the most popular types of search query is ‘How do I..?’ or ‘Why do..?’ Tutorials also frequently top websites ‘most-shared’ lists and can be enormously useful in generating goodwill in your sphere – not to mention attracting comments that then add to and improve your knowledge of the subject.

Let someone else post:
if you find someone with particular expertise or experience, invite them to write a ‘guest post’ on a particular subject. Even if they already have their own blog, they will probably appreciate the opportunity to reach a new audience, or to write in a different context, and again it will improve your own knowledge.

Who does not know the saying: Riding a dead horse. Everyone has been there. You give all your energy to something that can be described as a lost cause. Today the view from the Dakota Tribal Wisdom in dealing with ’the dead horse ” in project management.

Dakota tribal wisdom says that when you discover you are riding a dead horse, the best strategy is to dismount. However, in business we often try other strategies with dead horses, including the following:

1.      Buying a stronger whip.
2.      Changing riders.
3.      Saying things like “This is the way we always have ridden this horse.
4.      Appointing a committee to study the horse.
5.      Arranging to visit other sites to see how they ride dead horses.
6.      Increasing the standards to ride dead horses.
7.      Appointing a tiger team to revive the dead horse.
8.      Creating a training session to increase our riding ability.
9.      Comparing the state of dead horses in today’s environment.
10.    Change the requirements declaring that “This horse is not dead.”
11.     Hire contractors to ride the dead horse.
12.     Harnessing several dead horses together for increased speed
13.     Declaring that “No horse is too dead to beat.”
14.     Providing additional funding to increase the horse’s performance.
15.     Do a  Study to see if contractors can ride it cheaper.
16.     Purchase a product to make dead horses run faster.
17.     Declare the horse is “better, faster and cheaper” dead.
18.     Form a quality circle to find uses for dead horses.
19.     Revisit the performance requirements for horses.
20.     Say this horse was procured with cost as an independent variable.
21.     Promote the dead horse to a supervisory position.

Still in my mind
At the end of the day
And soft on my shoulder
Where your head gently lays

Last night as you fell asleep,
I felt your warm breath,
Whisper across my skin
That’s when i softly told you: “I love you, still” .

If they dried up the oceans
And they blot out the sun
And the world was torn into pieces
I know that we’d stay as one

I love you still.

Vandaag ben ik naar een begrafenis geweest.
Zo triest. Een ,sinds heugenis, goede vriend van mijn zoon. Een jonge jongen nog, 24 jaar. Vol levenslust en hoge verwachtingen voor zijn leven. En dan telefoon, een ongeluk en daar sta je dan. Wat zeg je op zo’n moment, mijn zoon en schoondochter in en in verdrietig. Altijd waren ze met een groep vrienden en dan, een ongeluk, één minuut, één telefoontje, Paul komt niet meer langs. Paul komt niet meer in de kroeg, Paul is er niet meer.

Vandaag ben ik naar een begrafenis geweest.
Om niet te laat te komen waren we ruim op tijd vertrokken. Bij aankomst blijkt dat we de aula niet meer in kunnen. Vol. We mogen in de koffiekamer, kunnen we in ieder geval  via de geluidsinstallatie, het geluid nog horen van de bijeenkomt. Ook de koffiekamer is in een mum van tijd vol en de gang begint zich te vullen. Er waren meer mensen, die speciaal voor Paul waren gekomen.

Vandaag ben ik naar een begrafenis geweest.
Waarom schrijf ik hier, misschien voor niemand, dat ik naar een begrafenis ben geweest? Ik werd hier echt getroffen door een toespraak van de broer van Paul, die in een korte anekdote, in één keer vertelde wie Paul was.

“We waren met vrienden wezen stappen en kwamen na het nuttigen van een paar alcoholische versnaperingen de kroeg uitzetten. Ik (de broer) kon geen stap meer verzetten en ging even zitten en viel in een diepe slaap. Paul probeerde me wakker te maken, maar had geen schijn van kans. Paul probeerde me een aantal keer wakker te maken maar zonder het gewenste effect. Wat te doen, Paul laat geen broer of vriend in de steek. Paul bedacht zich niet en ging er naast liggen, om bij zijn broer te slapen”.

Dat was Paul. Paul was er voor je. Het was misschien niet de handigste oplossing, maar Paul liet je niet alleen. Dit is precies zoals ik Paul ken en me hem altijd zal blijven herinneren. Rust zacht, Paul

Vandaag ben ik naar een begrafenis geweest.

Uit het partijprogramma van de PVV: “De Partij voor de Vrijheid kiest voor zero tolerance.”

Eric Lucassen blijft lid van de Tweede Kamerfractie van de PVV. Wel raakt hij per direct zijn woordvoerderschappen van Defensie en Wijken kwijt, laat fractievoorzitter Geert Wilders maandag weten.

Wilders: “weggaan hoeft niet van mij” en “wat er allemaal tussen ons is besproken daar ga ik niets over zeggen” ONGELOOFLIJK!

Lucassen raakte vorige week in opspraak toen bleek dat hij in 2002 is veroordeeld voor ontucht. Hij was destijds sergeant bij de landmacht en had seks met twee ondergeschikten, wat verboden is. Verder heeft hij volgens voormalige buren jarenlang wijkgenoten in Haarlem geterroriseerd.

Wilders was hiervan niet op de hoogte toen Lucassen solliciteerde voor een plek op de PVV-lijst. De PVV-leider voelt zich door zijn Kamerlid ‘oneerlijk bejegend’, omdat hij deze feiten heeft verzwegen. “Lucassen schaamt zich hiervoor en biedt de PVV zijn excuses aan, alsmede aan betrokkenen in de betreffende zaken”, luidt de verklaring.

We weten nu dus wat de PVV bedoelt met strenger straffen: “Je moet sorry zeggen!!”

Gaat Wilders de fluwelen handschoentjes waarmee hij Lucassen aanpakt, ook dragen als hij het over het “Marokkaanse tuig” heeft?